Zakończyła się właśnie 11. edycja pierwszego rumuńskiego międzynarodowego festiwalu - Transilvania MFF w Cluj-Napoca (1 - 10 czerwca 2012). Wśród laureatów nagród znalazła się Argentynka Bárbara Álvarez, autorka zdjęć do chilijskiego filmu De jueves a domingo w reżyserii Domingi Sotomayor oraz Maja Miloš z Serbii, która otrzymała nagrodę za reżyserię debiutanckiego filmu Clip. Oba obejrzymy w programie 12. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty we Wrocławiu.

Dominga Sotomayor i Bárbara Álvarez o kryzysie chilijskiej rodziny

Clip to odważny, uczciwy i unikający ocen - jak piszą krytycy - portret współczesnych serbskich nastolatków, wplątanych w labirynty niestabilnego świata, na każdym kroku przekraczających granice - emocjonalne, seksualne. Bohaterką filmu jest zbuntowana Jasna, mieszkająca w prowincjonalnym mieście razem z przygnębioną matką i śmiertelnie chorym ojcem. W opozycji do wszystkiego i wszystkich, dziewczyna eksperymentuje z seksem i narkotykami, desperacko "zabija czas", by poradzić sobie z bolesną rzeczywistością. Maja Miloš w dynamicznym stylu zderza klasyczną historię dojrzewania, zdobywania tożsamości z nową treścią - obsesją współczesnych młodych ludzi na punkcie wirtualnych światów, pornograficznych obrazów, miękkiej przemocy. Reżyserka bada niewyraźne granice pomiędzy seksem a miłością, brutalnością a delikatnością, "prawdziwym" uczuciem a prostą przyjemnością.

Maja Miloš urodziła się w 1983 roku w Belgradzie. W 2008 roku skończyła reżyserię w belgradzkim University of Arts. Podczas studiów nakręciła 11 krótkich metraży, m.in. Interval (2003) i Si tu timažin (2004). W 2005 roku wzięła udział w Berlinale Talent Campus, w 2006 uczyła się w Documentary Film School w Paryżu. Clip (2012) jest jej pełnometrażowym debiutem.

Maja Miloš o swoim filmie

De jueves a domingo Domingi Sotomayor obejrzymy w tegorocznym Międzynarodowym Konkursie Nowe Horyzonty 12. MFF T-Mobile NH, Clip Mai Miloš - w sekcji Panorama.

Jan Topolski dla Filmwebu:

"Clip (reż. Maja Miloš, Serbia 2012) to drapieżny, paradokumentalny film o nastolatce uciekającej od przewlekle chorego ojca i matki cierpiętnicy w alkohol i seks, rejestrującej swoje eskapady telefonem. Reżyserka tak tłumaczyła swoje motywy: "Nasze społeczeństwo jest obecnie zdeterminowane kombinacją zagubionych wartości i totalnej apatii. Starsze pokolenie pozostaje uparcie konserwatywne, a młodzi buntują się poprzez wchodzenie w superintensywne relacje. (…) Pracowałam nad tym filmem trzy lata. Dwa lata temu zaczęłam casting, a przez cztery miesiące przed kręceniem dużo rozmawialiśmy i próbowaliśmy. (…) Rozmawiałam z setkami młodych ludzi w wieku 14-16 lat, z których jakieś 80% miało doświadczenie z amatorskimi filmikami seksualnymi zamieszczanymi online". Film Mai Miloš ocieka seksem i szokuje ekshibicjonizmem, co podkreślają ostra klubowa muzyka oraz wyzywające stroje i makijaże. Bohaterowie zatracają się w nihilistycznej aktywności: upijają do nieprzytomności, wymiotują, demolują szkoły i mieszkania. Kluczowa zdaje się scena, gdy zakochana w klasowym przystojniaku dziewczyna po wielu upokorzeniach w końcu go zdobywa i wyznaje miłość, a on reaguje na to poirytowaniem i warknięciem, żeby lepiej nauczyła się w końcu robić loda. Buzująca krew i sperma kontra słaby ojciec, wycieńczona matka, rozpamiętujący dziadkowie. Reżyserka kładzie grubo farbę i dobiera mocne kontrasty, lecz ów brak półcieni nadaje uroku jej żywiołowemu filmowi."