Międzynarodowy Konkurs Filmy o Sztuce szybko zyskał niemałe grono fanów i stał się jedną z najważniejszych festiwalowych sekcji. W tym roku we Wrocławiu ponownie zobaczymy 12 pełnometrażowych, autorskich dokumentów zainspirowanych różnymi dziedzinami sztuki. Tradycyjnie zobaczymy filmy niebanalne, charakteryzujące się autorskim, niekonwencjonalnym spojrzeniem na zjawiska, o których opowiadają.

Zwycięzcą konkursu podczas 11. edycji festiwalu była spowiedź wybitnego południowokoreańskiego reżysera Kim-Ki Duka Arirang. W tegorocznej selekcji również nie zabraknie filmów autotematycznych. Pokój 237 Rodneya Aschera to błyskotliwa, wielopiętrowa interpretacja kultowego Lśnienia Stanleya Kubricka. Warto zwrócić uwagę na eksperyment Floriana Habichta Love Story. Programerka sekcji Ewa Szabłowska mówi o nim: To zarówno historia miłosna, jak i film o kręceniu filmu. Improwizowany, hybrydowy romans, zacierający granicę między gatunkami, relację między reżyserem a aktorką przenoszący w warunki ekstremalne. Z kolei znany z wizualnego ekstremizmu francuski reżyser Philippe Grandrieux (reżyser Jeziora pokazywanego na 9. edycji festiwalu) w filmie Być może piękno umocniło naszą determinację kreśli portret równie radykalnego twórcy Masao Adachiego.

Na nowohoryzontowym ekranie zobaczymy również filmy o muzyce w różnych odsłonach. Zamknij się i graj opowiada o ostatnich dniach legendarnego zespołu LCD Soundsystem. Turning pokazuje eksperymentalny projekt zespołu Anthony and the Johnsons oraz amerykańskiego wideo-artysty Charlesa Atlasa. Przebojowa Babcia Lo-fi to portret Sigríður Níelsdóttir, która przy pomocy keyboardu i kuchennych urządzeń nagrała 600 ekscentrycznych utworów. Ewa Szabłowska mówi o bohaterce filmu: to postać nieomalże bajkowa, melancholijna, poetycka, zabawna staruszka o kosmicznie nieskrępowanej wyobraźni. Ratuje gołębie ze złamanym skrzydłem, które zatrudnia w ptasim chórze, potrafi przerobić kuchenny mikser na helikopter i z aluminiowej folii zrobić pożar. Pracująca w analogowy sposób samozwańcza artystka udowadnia, że w sztuce nie liczy się technologia, lecz kreatywność. Aż w końcu Zespół Punka Jukki Kärkkäinena i Jani-Petteri Passi, czyli portret fińskiej punkowej kapeli Imieniny Pertti Kurikana, której członkowie cierpią na zespół Downa.

Nie można przegapić głośnego, świetnie przyjętego na tegorocznym Berlinale Jutra Andreia Gryazeva o anarchistycznej, rosyjskiej grupie artystycznej Voina i eksperymentalnego, neofuturystycznego dokumentu Michaela Palma Low Definition Control - wizjonerskiego traktatu o kontroli nad ludzkim życiem, jaką daje zapis kamer przemysłowych. Aż w końcu Shock Head Soul Simona Pummella - rekonstrukcja przebiegu choroby Daniela Paula Schrebera, autora słynnych Pamiętników nerwowo chorego.

Nie zabraknie filmów w reżyserii mistrzów światowego kina. Legenda brazylijskiego dokumentu Eduardo Coutinho pokaże Piosenki - liryczny portret mieszkańców Rio De Janeiro, opowiadających swoje historie życiowe poprzez ulubione utwory. Zobaczymy również film Fredericka Wisemana Crazy Horse o słynnym paryskim klubie ze striptizem, w którym pracuje genialny choreograf Philippe Decouflé.