Prezentowany w ramach Konkursu Nowe Horyzonty „Tylko mój” rozpoczyna się nietypowo. W jednej z pierwszych scen Gaëlle Faroult opuszcza dom-więzienie, w którym przez niemal połowę jej życia przetrzymywał ją Vincent Maillard.

Otwierając swoją historię tam, gdzie zazwyczaj podobne opowieści się kończą, reżyser Frédéric Videau proponuje inne spojrzenie na relację porywacza i uprowadzonej. Zainspirowany historią Nataschy Kampusch i Wolfganga Priklopila twórca snuje autorską impresję na temat autentycznych wydarzeń. By podkreślić dystans do faktów, umieszcza na początku filmu informację, że obcujemy z wytworem wyobraźni artysty.

„Tylko mój” to obraz intymnego, ale wyzbytego erotyzmu związku kata i ofiary. Vincent i Gaëlle żyją w symbiozie, czerpiąc obopólne korzyści ze swej obecności. Frédéric Videau skupia swoją uwagę przede wszystkim na próbach ponownego wpasowania się Gaëlle w świat, z którego została przed laty wyrwana. Uprowadzona jako dziecko, przetrzymywana w piwnicy, wyszła na wolność jako dorosła kobieta. Powrót do rodziny i przyjaciół, już dla niej obcych, wyzwala w dziewczynie tęsknotę za oprawcą. Vincent był jedyną bliską osobą, jaką miała w ciągu ostatnich ośmiu lat swojego życia.

Nadrzędny tok narracji inkrustowany jest retrospekcjami, w których obserwujemy interakcje porywacza i porwanej. On zapewnia jej wszystko, czego potrzebuje, ona dotrzymuje mu towarzystwa. Ich relacja przypomina kontakty między ojcem a córką - pełne napięć, lecz przepełnione bezinteresownym, czystym uczuciem.

„Tylko mój” jest dziełem pozbawionym wizualnych czy narracyjnych fajerwerków. Tradycyjna forma uwydatnia prostotę prawd, które Videau próbuje wydobyć. Bohaterka, uciekając z niewoli, staje przed nową sytuacją: nikt nie jest już tylko jej i ona nie należy do nikogo.

Paweł Świerczek

„Tylko mój”

Dziś, godz. 19.15, Helios 9

21 lipca, godz. 10.15, Helios 9