Reżyser filmu, pochodzący z Haiti, mieszkający na stałe we Francji Djinn Carrénard, opowiada o losach kilku bohaterów – mieszkańców przedmieść Paryża, których losy warunkują serie przypadkowych spotkań, zbiegów okoliczności, z miłością, albo raczej emocjami aspirującymi do niej, w tle. Nieporadność zmagań z tym uczuciem obserwujemy na przykładzie Analii, nauczycielki hiszpańskiego, która wplątuje się w romans z Dacio, swoim niepokornym uczniem, będącym z kolei w związku z Salmą – koleżanką ze szkoły, ateistką. Dziewczyna zaczyna wierzyć w serię boskich cudów, gdy na jej ciele pojawiają się stygmaty. Równoległy wątek dotyczy przystojnego Damy i jego relacji z Chris i Leelop. Obie kobiety są fotografkami. Chris podrywa Damę na stacji metra, jeszcze nie wie, że mężczyzna właśnie wyprowadził się od swojej partnerki. Każdy z bohaterów ma swój bagaż doświadczeń, przeszłość, która powraca i uniemożliwia budowanie tego, co nowe.

„Donoma” to film dialogu, najczęściej improwizowanego, z którego rodzą się różne definicje miłości. Każda jest kaleka, bo wypracowana podczas sprzeczki, bo nadużywająca pojęć typu: rasa, tożsamość, pochodzenie. Brak porozumienia pomiędzy bohaterami rodzi się z braku zaufania do drugiej osoby, niemożności zadomowienia w jej przestrzeni – tej czysto fizycznej, jak i tej duchowej. Stąd częste wyprowadzki, zatrzaśnięcia drzwi, stąd gwałtowność reakcji. Co jakiś czas padają w „Donomie” słowa o dwóch światach – jego i jej, o niemożności przekroczenia barier kulturowych, klasowych, religijnych. Słychać w tym wszystkim echa dyskusji, jakie toczą się nad Sekwaną już od jakiegoś czasu, a dotyczą sprawy Paryża przedmieść, który nie jest w stanie skomunikować się z Paryżem kawiarni i Pól Elizejskich. Djinn Carrénard nie agituje politycznie w tej sprawie, tylko odsyła do elementarnych uczuć łączących ludzi, które decydują o obecności lub braku porozumienia.

Katarzyna Waletko

„Donoma”

Dziś, godz. 16.15, Helios 9

23 lipca, godz. 13.15, Helios 9