The End w programie filmowym 12.NH jest nowohoryzontową apokalipsą, pokazującą alternatywne do popularnego kina, końce świata/światów. Twórcy filmów eksperymentalnych zarówno kontestują jak i wchodzą w dialog z kanonicznymi obrazami kina klasy B, które stworzyło swoisty alfabet końca: Armagedon, Apokalipsa, Anarchia, Degrengolada, Dekadencja, Upadek, Nihilizm, Nicość, Przepowiednie, Przeczucia, No Future i No Tomorrow, Wieczność, Bezczas, Ostateczność, Załamanie, Zakończenie, Zagłada, Zbawienie - w sensie dosłownym i metaforycznym, jako przystanki i punkty orientacyjne w drodze do szczęśliwego zakończenia. Happy End jest przecież ukochaną filmową iluzją i figurą kina narracyjnego. Czy świat może zakończyć się 'happy endem', czy każdy koniec jest refleksem końca świata, czy końce prywatnych mikroświatów wpływają na kurczenie się świata w wersji makro, ile (filmowych) końców świata jest możliwych, i czy naprawdę innego końca świata nie będzie?