Czytelnik w dwunastu odsłonach dostaje od autorów filozofię polskiego reżysera. Począwszy od nostalgii za cenzurą, która miała według Szulkina sporo zalet, kończąc na definicji człowieka i artysty, tworzą portret twórcy pogodzonego z własnymi słabościami i niepewnościami. Brak nowych filmów reżysera okazuje się znakiem nieustępliwości wobec współczesnego systemu produkcji. „Reżyser to jest specyficzny zawód” – czytamy. „Coś na kształt mnicha” – dodaje Szulkin, przyznając, że nigdy nie chciał angażować się w pracę producenta.

Charakterystyczny styl Szulkina związany jest przede wszystkim z osobliwym budowaniem świata jego bohaterów. Tak mocno zindywidualizowany sposób patrzenia na rzeczywistość przejawia się nie tylko w konsekwentnym budowaniu własnego kina, ale również w ocenie dokonań innych filmowców. Skrytykowane zostają zarówno filmy Andrzeja Wajdy, jak i telewizyjne produkcje drugiej kategorii.

Nie zabrakło dogłębnych analiz formalnych. W każdej z rozmów mamy do czynienia z fachową dyskusją na temat fotografii, sztuki i literatury. Aby wynieść z lektury jak najwięcej, czytelnik musi swobodnie poruszać się w historii kina.

Z rozmów wyłania się obraz Piotra Szulkina jako człowieka głęboko analizującego dzieła swoje i innych. Są to jednak oceny przemyślane, pełne zrozumienia, niejednokrotnie poprzedzone skomplikowanymi teoriami i osobistym, uczuciowym odbiorem.

Mamy dla Was trzy książki „Piotr Szulkin. Życiopis”. Aby wygrać egzemplarz, należy jutro, między godz. 12 a 13, wysłać na adres: gazeta@nowehoryzonty.pl odpowiedź na pytanie: W którym roku reżyser po raz ostatni pojawił się na ekranie jako aktor? Czekamy na Wasze zgłoszenia.

Natalia Kaniak