Patryk Tomiczek: Skąd wzięła się mocno wyczuwalna w dokumencie „Inny świat” fascynacja jej bohaterem – Danutą Szaflarską?

Dorota Kędzierzawska: Takich ludzi spotyka się niezwykle rzadko. Mnie i Arturowi Reinhartowi zdarzyło się tylko raz w życiu, że ktoś tak mądry, piękny, z wewnętrznym światłem stanął na naszej drodze. Fascynuje mnie w niej optymizm i młodość. Pani Danuta w tej chwili ma 97 lat, a sprawia wrażenie młodszej od niejednego trzydziestolatka. Ma niezaspokojoną ciekawość życia i ludzi. Praca jest dla niej wciąż ważna. I wcale nie ma zamiaru przejść na emeryturę. Jej życie nie było łatwe, lekkie i przyjemne. Doświadczyła cierpienia w czasie wojny, a mimo to jest pełna optymizmu. Myślę, że opowieść pani Danuty, którą zapisaliśmy w naszym filmie, uczy niezwykłej pokory.

Jak Pani poznała Danutę Szaflarską?

– Dwadzieścia dwa lata temu, przy okazji przygotowań do debiutu „Diabły, diabły”. Zagrała w nim epizod. Przyjechała na zdjęcia na chwilę, a zauroczyła całą ekipę. Obiecałam jej wtedy, że specjalnie dla niej napiszę scenariusz filmu fabularnego. Obietnica ziściła się dopiero po szesnastu latach, bo nie udało mi się wcześniej trafić na odpowiedni temat. Aż pojawiła się fabuła „Pora umierać”. W trakcie realizacji słuchaliśmy fascynujących opowieści z życia pani Danuty i uznaliśmy, że to świetny materiał na kolejny film. Tylko przez długi czas brakowało nam odwagi, by jej przedstawić nasz pomysł. 

I tak powstał „Inny świat”, zbiór anegdot z życia pani Danuty?

– Anegdot? Nie. To zbiór mądrości i refleksji, którymi się z nami dzieli.

Rozmawiał Patryk Tomiczek