Dziękuję, było miło
It was a pleasure / Danke, es hat mich sehr gefreut
Austria
1987
/ 2’
„Ale ja w ogóle mam bardzo cielesny stosunek do świata, taki, który leży poza obszarem językowym” – podkreśla Mattuschka. Dziękuję, było miło składa się z czternastu scen. Na tle niewyraźnego pejzażu Mimi Minus, w pełnym zbliżeniu, rozkłada kąpielowy ręcznik, rozkłada nogi, oblizuje palce i zaczyna się masturbować. Kamera odddala się w siedmiu gwałtownych sekwencjach i Mimi zmniejsza się do rozmiaru kropki. W końcu znika w tle i tylko echo powtarza krzyk jej orgazmu. W ostatniej sekwencji słyszymy głos z offu: „Dziękuję, było miło”.
Ewa Szabłowska Mara Mattuschka Urodzona w Bułgarii, od 1976 roku mieszkająca w Wiedniu, Mara Mattuschka jest artystką, performerką i jedną z najciekawszych postaci w środowisku austriackiego filmu eksperymentalnego. Po studiach na wydziałach etnologii i lingwistyki, obroniła dyplom z malarstwa i filmu animowanego w klasie eksperymentalnego filmu Marii Lessing, legendy austriackiej animacji. To w studiu Lessing powstały pierwsze „malowane” filmy Mattuschki. To, co namalowane, nadmalowane, narysowane, stanowi istotny aspekt czarno-białych, chropawych filmów. Od połowy lat 80. Mattuschka tworzy niezwykle zmysłowe, materialne, krótkie (16 mm) filmy, rozgrywające się w ekscentrycznych światach, przywodzących na myśl przestrzenie Guya Madina, Davida Lyncha czy Jana Svankmajera. Króluje w nich Mimi Minus, sztuczna postać wymyślona po to, by umożliwić Mattuschce oscylowanie między byciem przed i za kamerą. Ciało Mimi Minus, a od 2003 roku również ciała performerów z Liquid Loft są głównym bohaterem filmów Mattuschki. „Używam ciała zarówno jako instrumentu, jak i jako środka wyrazu – mówi Mattuschka. – Istnieje idea ciała i rzeczywistość ciała, istnieje poczucie ciała. Im bardziej te rzeczy są uświadomione, tym bardziej ciało staje się instrumentem. Dlatego moje kobiece ciało stało się dla mnie najlepszym instrumentem, jaki znam. Z niczym innym nie potrafię się tak dobrze obchodzić. Ciało jest dla mnie pędzlem, ołówkiem i pomysłem”. Ekscentryczne, wizualnie rozpasane filmy Mattuschki są spektaklami, w których reźyserka kreuje i zmienia sytuacje ulotne, ambiwalentne, a jednocześnie pełne poczucia humoru i agresywnej seksualności.
Od 2003 roku Mara Mattuschka współpracuje z Chrisem Haringiem, choreografem, tancerzem, pracującym w przeszłości z międzynarodowymi zespołami, między innymi z DV8 Physical Theatre (Londyn), Nikolais/Luis Dance Cie. (USA), man act (Wielka Brytania), Nigelem Charnockiem (Wielka Brytania) oraz z Pilottanz, Willim Dornerem i Tanz*Hotel (Wiedeń). W 2005 roku, wspólnie z Andreasem Bergerem, Thomasem Jelinkiem i Stephanie Cumming artysta założył liquid loft. Jest autorem choreografii do spektakli, które osiągnęły międzynarodowy sukces, m.in. Kind of Heroes (Burgtheater, Wiedeń 5/2005), My Private Bodyshop (Tanzquartier, Wiedeń 10/2005), Running sushi (ImPulsTanz Festival, Wiedeń 6/2006). W 2007 roku wystawione zostały pierwsze dwie części jego cyklu Posing, Posing Project A + B (Tanzquartier, Vienna, Biennale di Venezia). Praca Posing Project B (The Art of Seduction) została nagrodzona Złotym Lwem na Biennale w Wenecji w 2007 roku. Płonący pałac
Burning Palace
Austria
2009
/ 32’
Scena, marmurowe kolumny, czerwone kotary. „Masz tylko ułamek sekundy na pozę, która ci umożliwi transgresję” – pierwsze wyznanie z filmu brzmi jak prowokacyjna instrukcja. Pięciu protagonistów, performerów z grupy Liquid Loft, tworzy naładowane erotyczną energią żywe obrazy: ciała stają się obiektami, słowa i oddechy – muzyką. Karnawał gestów i idealnie zsynchronizowanych, rozgrzanych ciał rozgrywa się w zamkniętej, teatralnej przestrzeni eklektycznego hotelu o znamiennej nazwie „Płonący pałac”. Najbardziej lynchowski z filmów Mattuschki.
Ewa Szabłowska Mara Mattuschka Urodzona w Bułgarii, od 1976 roku mieszkająca w Wiedniu, Mara Mattuschka jest artystką, performerką i jedną z najciekawszych postaci w środowisku austriackiego filmu eksperymentalnego. Po studiach na wydziałach etnologii i lingwistyki, obroniła dyplom z malarstwa i filmu animowanego w klasie eksperymentalnego filmu Marii Lessing, legendy austriackiej animacji. To w studiu Lessing powstały pierwsze „malowane” filmy Mattuschki. To, co namalowane, nadmalowane, narysowane, stanowi istotny aspekt czarno-białych, chropawych filmów. Od połowy lat 80. Mattuschka tworzy niezwykle zmysłowe, materialne, krótkie (16 mm) filmy, rozgrywające się w ekscentrycznych światach, przywodzących na myśl przestrzenie Guya Madina, Davida Lyncha czy Jana Svankmajera. Króluje w nich Mimi Minus, sztuczna postać wymyślona po to, by umożliwić Mattuschce oscylowanie między byciem przed i za kamerą. Ciało Mimi Minus, a od 2003 roku również ciała performerów z Liquid Loft są głównym bohaterem filmów Mattuschki. „Używam ciała zarówno jako instrumentu, jak i jako środka wyrazu – mówi Mattuschka. – Istnieje idea ciała i rzeczywistość ciała, istnieje poczucie ciała. Im bardziej te rzeczy są uświadomione, tym bardziej ciało staje się instrumentem. Dlatego moje kobiece ciało stało się dla mnie najlepszym instrumentem, jaki znam. Z niczym innym nie potrafię się tak dobrze obchodzić. Ciało jest dla mnie pędzlem, ołówkiem i pomysłem”. Ekscentryczne, wizualnie rozpasane filmy Mattuschki są spektaklami, w których reźyserka kreuje i zmienia sytuacje ulotne, ambiwalentne, a jednocześnie pełne poczucia humoru i agresywnej seksualności.
Od 2003 roku Mara Mattuschka współpracuje z Chrisem Haringiem, choreografem, tancerzem, pracującym w przeszłości z międzynarodowymi zespołami, między innymi z DV8 Physical Theatre (Londyn), Nikolais/Luis Dance Cie. (USA), man act (Wielka Brytania), Nigelem Charnockiem (Wielka Brytania) oraz z Pilottanz, Willim Dornerem i Tanz*Hotel (Wiedeń). W 2005 roku, wspólnie z Andreasem Bergerem, Thomasem Jelinkiem i Stephanie Cumming artysta założył liquid loft. Jest autorem choreografii do spektakli, które osiągnęły międzynarodowy sukces, m.in. Kind of Heroes (Burgtheater, Wiedeń 5/2005), My Private Bodyshop (Tanzquartier, Wiedeń 10/2005), Running sushi (ImPulsTanz Festival, Wiedeń 6/2006). W 2007 roku wystawione zostały pierwsze dwie części jego cyklu Posing, Posing Project A + B (Tanzquartier, Vienna, Biennale di Venezia). Praca Posing Project B (The Art of Seduction) została nagrodzona Złotym Lwem na Biennale w Wenecji w 2007 roku. Prowokatorka
Legal Errorist
Austria
2004
/ 16’
Spektakl cielesności w wykonaniu tancerki Stephanie Cumming. Ciało tancerki jest wykręcane i wyginane, męczone dziwacznymi pozami powtarzanymi raz za razem. Oko widza jest równocześnie okiem kamery, która deformuje poddawane tresurze ciało, jak i otaczającą ją przestrzeń. „Chcę tego, co psychologiczne i wyrażam to za pomocą ciała jako środka, poprzez mowę ciała.” Zmiana, stawanie się, są główną zasadą tego filmu - performance’u: zmiana osobowości, zmienianie góry na dół, wnętrza na zewnątrz, ciała na otoczenie i na odwrót.
Ewa Szabłowska Mara Mattuschka Urodzona w Bułgarii, od 1976 roku mieszkająca w Wiedniu, Mara Mattuschka jest artystką, performerką i jedną z najciekawszych postaci w środowisku austriackiego filmu eksperymentalnego. Po studiach na wydziałach etnologii i lingwistyki, obroniła dyplom z malarstwa i filmu animowanego w klasie eksperymentalnego filmu Marii Lessing, legendy austriackiej animacji. To w studiu Lessing powstały pierwsze „malowane” filmy Mattuschki. To, co namalowane, nadmalowane, narysowane, stanowi istotny aspekt czarno-białych, chropawych filmów. Od połowy lat 80. Mattuschka tworzy niezwykle zmysłowe, materialne, krótkie (16 mm) filmy, rozgrywające się w ekscentrycznych światach, przywodzących na myśl przestrzenie Guya Madina, Davida Lyncha czy Jana Svankmajera. Króluje w nich Mimi Minus, sztuczna postać wymyślona po to, by umożliwić Mattuschce oscylowanie między byciem przed i za kamerą. Ciało Mimi Minus, a od 2003 roku również ciała performerów z Liquid Loft są głównym bohaterem filmów Mattuschki. „Używam ciała zarówno jako instrumentu, jak i jako środka wyrazu – mówi Mattuschka. – Istnieje idea ciała i rzeczywistość ciała, istnieje poczucie ciała. Im bardziej te rzeczy są uświadomione, tym bardziej ciało staje się instrumentem. Dlatego moje kobiece ciało stało się dla mnie najlepszym instrumentem, jaki znam. Z niczym innym nie potrafię się tak dobrze obchodzić. Ciało jest dla mnie pędzlem, ołówkiem i pomysłem”. Ekscentryczne, wizualnie rozpasane filmy Mattuschki są spektaklami, w których reźyserka kreuje i zmienia sytuacje ulotne, ambiwalentne, a jednocześnie pełne poczucia humoru i agresywnej seksualności.
Od 2003 roku Mara Mattuschka współpracuje z Chrisem Haringiem, choreografem, tancerzem, pracującym w przeszłości z międzynarodowymi zespołami, między innymi z DV8 Physical Theatre (Londyn), Nikolais/Luis Dance Cie. (USA), man act (Wielka Brytania), Nigelem Charnockiem (Wielka Brytania) oraz z Pilottanz, Willim Dornerem i Tanz*Hotel (Wiedeń). W 2005 roku, wspólnie z Andreasem Bergerem, Thomasem Jelinkiem i Stephanie Cumming artysta założył liquid loft. Jest autorem choreografii do spektakli, które osiągnęły międzynarodowy sukces, m.in. Kind of Heroes (Burgtheater, Wiedeń 5/2005), My Private Bodyshop (Tanzquartier, Wiedeń 10/2005), Running sushi (ImPulsTanz Festival, Wiedeń 6/2006). W 2007 roku wystawione zostały pierwsze dwie części jego cyklu Posing, Posing Project A + B (Tanzquartier, Vienna, Biennale di Venezia). Praca Posing Project B (The Art of Seduction) została nagrodzona Złotym Lwem na Biennale w Wenecji w 2007 roku. SOS kosmitka
SOS Extraterrestia
Austria
1993
/ 10’
Mimi Minus jako gigantyczna kosmitka, która niczym Godzilla tratuje ulice Paryża, siejąc grozę, popłoch i zniszczenie. W końcu ogromna Mimi kopuluje z wieżą Eiffla (z zachowaniem reguł bezpiecznego seksu). Absurdalna fabuła, groteskowe kostiumy, melodramatyczna muzyka i miasto jak tekturowa dekoracja tworzą udany pastisz filmu katastroficznego. Ewa Szabłowska Mara Mattuschka Urodzona w Bułgarii, od 1976 roku mieszkająca w Wiedniu, Mara Mattuschka jest artystką, performerką i jedną z najciekawszych postaci w środowisku austriackiego filmu eksperymentalnego. Po studiach na wydziałach etnologii i lingwistyki, obroniła dyplom z malarstwa i filmu animowanego w klasie eksperymentalnego filmu Marii Lessing, legendy austriackiej animacji. To w studiu Lessing powstały pierwsze „malowane” filmy Mattuschki. To, co namalowane, nadmalowane, narysowane, stanowi istotny aspekt czarno-białych, chropawych filmów. Od połowy lat 80. Mattuschka tworzy niezwykle zmysłowe, materialne, krótkie (16 mm) filmy, rozgrywające się w ekscentrycznych światach, przywodzących na myśl przestrzenie Guya Madina, Davida Lyncha czy Jana Svankmajera. Króluje w nich Mimi Minus, sztuczna postać wymyślona po to, by umożliwić Mattuschce oscylowanie między byciem przed i za kamerą. Ciało Mimi Minus, a od 2003 roku również ciała performerów z Liquid Loft są głównym bohaterem filmów Mattuschki. „Używam ciała zarówno jako instrumentu, jak i jako środka wyrazu – mówi Mattuschka. – Istnieje idea ciała i rzeczywistość ciała, istnieje poczucie ciała. Im bardziej te rzeczy są uświadomione, tym bardziej ciało staje się instrumentem. Dlatego moje kobiece ciało stało się dla mnie najlepszym instrumentem, jaki znam. Z niczym innym nie potrafię się tak dobrze obchodzić. Ciało jest dla mnie pędzlem, ołówkiem i pomysłem”. Ekscentryczne, wizualnie rozpasane filmy Mattuschki są spektaklami, w których reźyserka kreuje i zmienia sytuacje ulotne, ambiwalentne, a jednocześnie pełne poczucia humoru i agresywnej seksualności.
Od 2003 roku Mara Mattuschka współpracuje z Chrisem Haringiem, choreografem, tancerzem, pracującym w przeszłości z międzynarodowymi zespołami, między innymi z DV8 Physical Theatre (Londyn), Nikolais/Luis Dance Cie. (USA), man act (Wielka Brytania), Nigelem Charnockiem (Wielka Brytania) oraz z Pilottanz, Willim Dornerem i Tanz*Hotel (Wiedeń). W 2005 roku, wspólnie z Andreasem Bergerem, Thomasem Jelinkiem i Stephanie Cumming artysta założył liquid loft. Jest autorem choreografii do spektakli, które osiągnęły międzynarodowy sukces, m.in. Kind of Heroes (Burgtheater, Wiedeń 5/2005), My Private Bodyshop (Tanzquartier, Wiedeń 10/2005), Running sushi (ImPulsTanz Festival, Wiedeń 6/2006). W 2007 roku wystawione zostały pierwsze dwie części jego cyklu Posing, Posing Project A + B (Tanzquartier, Vienna, Biennale di Venezia). Praca Posing Project B (The Art of Seduction) została nagrodzona Złotym Lwem na Biennale w Wenecji w 2007 roku. Uciekające sushi
Running Sushi
Austria
2008
/ 28’
Jesteśmy w sushi barze i podglądamy randkującą parę: Steffi i Johnny’ego. Ich rozmowa przeradza się w pełen napięcia spektakl, w którym ciała mówią więcej i zupełnie co innego, niż słowa. Efekt współpracy Mary Mattuschki z choreografem Chrisem Haringiem jest odświeżającą propozycją dla tych, którzy nie przepadają za filmami o tańcu, ale potrafią docenić perfekcyjną choreografię. Obiektywna rzeczywistość pod wpływem języka ciała i gestów powoli przeradza się w groteskowy świat rodem z sennego koszmaru.
Ewa Szabłowska Mara Mattuschka Urodzona w Bułgarii, od 1976 roku mieszkająca w Wiedniu, Mara Mattuschka jest artystką, performerką i jedną z najciekawszych postaci w środowisku austriackiego filmu eksperymentalnego. Po studiach na wydziałach etnologii i lingwistyki, obroniła dyplom z malarstwa i filmu animowanego w klasie eksperymentalnego filmu Marii Lessing, legendy austriackiej animacji. To w studiu Lessing powstały pierwsze „malowane” filmy Mattuschki. To, co namalowane, nadmalowane, narysowane, stanowi istotny aspekt czarno-białych, chropawych filmów. Od połowy lat 80. Mattuschka tworzy niezwykle zmysłowe, materialne, krótkie (16 mm) filmy, rozgrywające się w ekscentrycznych światach, przywodzących na myśl przestrzenie Guya Madina, Davida Lyncha czy Jana Svankmajera. Króluje w nich Mimi Minus, sztuczna postać wymyślona po to, by umożliwić Mattuschce oscylowanie między byciem przed i za kamerą. Ciało Mimi Minus, a od 2003 roku również ciała performerów z Liquid Loft są głównym bohaterem filmów Mattuschki. „Używam ciała zarówno jako instrumentu, jak i jako środka wyrazu – mówi Mattuschka. – Istnieje idea ciała i rzeczywistość ciała, istnieje poczucie ciała. Im bardziej te rzeczy są uświadomione, tym bardziej ciało staje się instrumentem. Dlatego moje kobiece ciało stało się dla mnie najlepszym instrumentem, jaki znam. Z niczym innym nie potrafię się tak dobrze obchodzić. Ciało jest dla mnie pędzlem, ołówkiem i pomysłem”. Ekscentryczne, wizualnie rozpasane filmy Mattuschki są spektaklami, w których reźyserka kreuje i zmienia sytuacje ulotne, ambiwalentne, a jednocześnie pełne poczucia humoru i agresywnej seksualności.
Od 2003 roku Mara Mattuschka współpracuje z Chrisem Haringiem, choreografem, tancerzem, pracującym w przeszłości z międzynarodowymi zespołami, między innymi z DV8 Physical Theatre (Londyn), Nikolais/Luis Dance Cie. (USA), man act (Wielka Brytania), Nigelem Charnockiem (Wielka Brytania) oraz z Pilottanz, Willim Dornerem i Tanz*Hotel (Wiedeń). W 2005 roku, wspólnie z Andreasem Bergerem, Thomasem Jelinkiem i Stephanie Cumming artysta założył liquid loft. Jest autorem choreografii do spektakli, które osiągnęły międzynarodowy sukces, m.in. Kind of Heroes (Burgtheater, Wiedeń 5/2005), My Private Bodyshop (Tanzquartier, Wiedeń 10/2005), Running sushi (ImPulsTanz Festival, Wiedeń 6/2006). W 2007 roku wystawione zostały pierwsze dwie części jego cyklu Posing, Posing Project A + B (Tanzquartier, Vienna, Biennale di Venezia). Praca Posing Project B (The Art of Seduction) została nagrodzona Złotym Lwem na Biennale w Wenecji w 2007 roku. Upadek Tytanii
Der Untergang der Titania
Austria
1985
/ 4’
„To zdarzyło się pewnego słonecznego dnia. «Całkiem ładny ten wąż – pomyślała Tytania. – Jeszcze nie zdarzyła mi się totalna miłość od pierwszego wejrzenia. Mam dopiero osiemnaście lat! Może się jeszcze przydarzy. Tak dla miłości, tak dla szczęścia!»”. Kiedy Tytania leży w kąpieli, zaczynają spływać na nią wydzieliny animowanych męskich postaci, zmieniając kolor wody w wannie. Doskonale niewinnaTytania, nie zwracając na to uwagi, kąpie się dalej. Ewa Szabłowska Mara Mattuschka Urodzona w Bułgarii, od 1976 roku mieszkająca w Wiedniu, Mara Mattuschka jest artystką, performerką i jedną z najciekawszych postaci w środowisku austriackiego filmu eksperymentalnego. Po studiach na wydziałach etnologii i lingwistyki, obroniła dyplom z malarstwa i filmu animowanego w klasie eksperymentalnego filmu Marii Lessing, legendy austriackiej animacji. To w studiu Lessing powstały pierwsze „malowane” filmy Mattuschki. To, co namalowane, nadmalowane, narysowane, stanowi istotny aspekt czarno-białych, chropawych filmów. Od połowy lat 80. Mattuschka tworzy niezwykle zmysłowe, materialne, krótkie (16 mm) filmy, rozgrywające się w ekscentrycznych światach, przywodzących na myśl przestrzenie Guya Madina, Davida Lyncha czy Jana Svankmajera. Króluje w nich Mimi Minus, sztuczna postać wymyślona po to, by umożliwić Mattuschce oscylowanie między byciem przed i za kamerą. Ciało Mimi Minus, a od 2003 roku również ciała performerów z Liquid Loft są głównym bohaterem filmów Mattuschki. „Używam ciała zarówno jako instrumentu, jak i jako środka wyrazu – mówi Mattuschka. – Istnieje idea ciała i rzeczywistość ciała, istnieje poczucie ciała. Im bardziej te rzeczy są uświadomione, tym bardziej ciało staje się instrumentem. Dlatego moje kobiece ciało stało się dla mnie najlepszym instrumentem, jaki znam. Z niczym innym nie potrafię się tak dobrze obchodzić. Ciało jest dla mnie pędzlem, ołówkiem i pomysłem”. Ekscentryczne, wizualnie rozpasane filmy Mattuschki są spektaklami, w których reźyserka kreuje i zmienia sytuacje ulotne, ambiwalentne, a jednocześnie pełne poczucia humoru i agresywnej seksualności.
Od 2003 roku Mara Mattuschka współpracuje z Chrisem Haringiem, choreografem, tancerzem, pracującym w przeszłości z międzynarodowymi zespołami, między innymi z DV8 Physical Theatre (Londyn), Nikolais/Luis Dance Cie. (USA), man act (Wielka Brytania), Nigelem Charnockiem (Wielka Brytania) oraz z Pilottanz, Willim Dornerem i Tanz*Hotel (Wiedeń). W 2005 roku, wspólnie z Andreasem Bergerem, Thomasem Jelinkiem i Stephanie Cumming artysta założył liquid loft. Jest autorem choreografii do spektakli, które osiągnęły międzynarodowy sukces, m.in. Kind of Heroes (Burgtheater, Wiedeń 5/2005), My Private Bodyshop (Tanzquartier, Wiedeń 10/2005), Running sushi (ImPulsTanz Festival, Wiedeń 6/2006). W 2007 roku wystawione zostały pierwsze dwie części jego cyklu Posing, Posing Project A + B (Tanzquartier, Vienna, Biennale di Venezia). Praca Posing Project B (The Art of Seduction) została nagrodzona Złotym Lwem na Biennale w Wenecji w 2007 roku. |
Moje NH
Strona archiwalna 12. edycji (2012 rok)
Przejdź do strony aktualnej edycji festiwalu:
www.nowehoryzonty.pl Nawigator
Lipiec 2012
Szukaj
filmu / reżysera / koncertu
|